Een Moment van Betekenis: Een nieuwe kijk op de seizoenen

Al sinds mijn puberteit heb ik last van winterneerslachtigheid. Van half oktober tot begin februari moet ik hard werken voor levensvreugde en ondernemingszin, dingen die in de zomermaanden vanzelf stromen.

door: Sophie Looijestijn

De dag na kerst denk ik altijd opgelucht: ‘Ahh nu gaat het weer de goede kant op, de winter komt ten einde’. Een echte winterfan wil dat op dat moment natuurlijk niet horen.

Sinds mijn puberteit ervaar ik ook ieder jaar begin februari iets nieuws in de lucht, iets fris en vreugdevols. Een bepaalde vogel klinkt luid en er is meer licht. Ook in mijn hoofd. Als ik dan tegen mijn lief zeg: ‘Kijk! De lente!’, soms midden in ijzige kou onder een strakblauwe winterlucht, kijkt hij mij meewarig aan: ‘Die is gek…’.

Maar nu ben ik een boek aan het lezen: Lezen en werken in het ritme van de seizoenen van Jaap Voigt (2008). Het biedt een kijk op seizoenen die ik inspirerend vind en daarom graag deel. Volgens dat boek zijn de data waarvan wij leren dat zij het begin van de seizoenen zijn, niet het startpunt maar het hoogtepunt van dat seizoen. Dus 21 december is niet het begin van de winter maar het hoogtepunt (of het dieptepunt, ’t is maar hoe je’t bekijkt ). De winter is dan al zes weken gaande en duurt dan nog zes weken.

21 maart wordt dan ook niet het begin maar het hoogtepunt van de lente. Daar zit ook wel wat in: op 21 maart staan allerlei planten al rijkelijk in bloei. Het begin van de lente, zes weken ervoor…brengt ons naar…begin februari! Juist ja! Dat dacht ik dus ook. En dat betekent, goed nieuws voor ons allemaal, dat de lente officieel is begonnen. HOERA!

Deze nieuwe visie is misschien even wennen, maar de narcissen en krokussen in het park vertellen in feit hetzelfde verhaal: ‘Jazeker, het nieuwe leven is gestart.’

Ik haal opgelucht adem. De oversteek is weer voltooid.

Sophie Looijestijn is celebrant. Ze helpt mensen om met humor en diepgang stil te staan bij wat belangrijk is.