Zorgen

Sinds mijn vorige bijdrage is het oorlog in Europa. Vreselijk om die beelden te zien. De gevolgen hiervan zullen we de komende jaren aan den lijve ondervinden. En dan denk ik niet aan hogere energieprijzen of voedseltekorten. Vanuit mijn werk gaat de aandacht dan uit naar mensen die, vooral mentaal, beschadigd zijn geraakt. Mensen die gespecialiseerde hulp nodig hebben. Hulp die we nu al niet georganiseerd krijgen in wat we “de GGZ” noemen.

Die gevolgen worden zichtbaar in wanhoopsdaden van “verwarde” mensen, van werknemers die op [ogenschijnlijk] onverklaarbare manier plotseling volledig uitvallen, waar traumatische gebeurtenissen van soms tientallen jaren terug plots als de dag van gisteren weer levend worden. De vijf jaar dat ik dit werk doe, heb ik meerdere keren mensen voor begeleiding bij me gekregen die zeer gespecialiseerde hulp vanuit de GGZ nodig hadden; niet zelden was een poging tot suïcide aan de orde.
De wijze waarop GGZ-instellingen daarop reageren in termen van klantvriendelijkheid, begrip, meedenken zijn te vaak zeer teleurstellend. Of dat nu in de Randstad is of hier in Friesland. Zonder al te veel zichtbare empathie blijven mensen in de kou staan; we hebben even geen tijd voor u, wacht u maar rustig af tot u bericht van ons krijgt. Wachttijden tot 10 weken voor een eerste gesprek zijn eerder regel dan uitzondering.

Deugt de GGZ niet of is er iets anders aan de hand? Ik denk het laatste. Mensen die voor werken in de GGZ kiezen, zijn veelal bevlogen en bovengemiddeld gemotiveerd om anderen te kunnen helpen. Voor veel van mijn cliënten is de GGZ een amorfe ondoordringbare vesting. Alles is in hokjes en vakjes verdeeld.
Kortom, ik ben niet optimistisch over snelle veranderingen in de GGZ. Wat we wel kunnen doen is extra attent zijn op collega’s of mensen in onze omgeving waarvan we weten dat ze naar ons land zijn gevlucht vanwege oorlogsgeweld. In veel gemeenten zijn daartoe vrijwilligersorganisaties actief die ook over de nodige deskundigen in hun netwerk kunnen beschikken. Wellicht zijn er lezers die tips hebben?

Ron Vonk, Loopbaanadviseur