Ab Eveleens, robuuste wethouder
De komende tijd zullen ook gemeenten nog veel te maken krijgen met de financiële nasleep en implicaties van de coronacrisis. Crisistijd vraagt zeker om robuuste bestuurders; een stevige bestuurder, in een overigens heel andere tijd, was oud wethouder Ab Eveleens.
door: Cees Bremmer
In 1974 werd het toenmalige PvdA-raadslid Ab Eveleens, wethouder, een functie die hij 6,5 jaar lang tot begin van het jaar 1981 vervulde. Daarvóór was hij in Voorschoten van 1966-1972 gemeentesecretaris, komende uit Naaldwijk waar hij o.a. chef van de afdeling Financiën was.
Eveleens vertrok na ruim 5,5 jaar weer vanwege een eervolle benoeming tot hoofd van de inspectie gemeentefinanciën op het ministerie van Binnenlandse Zaken in Den Haag.
Na zijn wethouderschap -zijn opvolger werd de jonge Jan van Leeuwen- was hij tot 1984 enkele jaren waarnemend burgemeester van de gemeente Mijnsheerenland, dat met enkele andere gemeenten fuseerde tot de gemeente Binnenmaas.
Ab Eveleens (1922), zoon van een bloemenkweker in Aalsmeer, was gepokt en gemazeld in het binnenlandse bestuur. Vanaf 1939 was hij hierin in allerlei functies actief.
Eveleens was, kun je nu zeggen, een klassiek sociaal-democratische bestuurder van het type, dat op het naoorlogse Nederland -met name in de bloeitijd van de PvdA- een sterk stempel drukte. Hardwerkend, integer, zeer deskundig op administratief, juridisch en financieel-economisch gebied. In aanpak van problemen opereerde hij realistisch en pragmatisch. Tegelijk was hij idealist,niet alleen met het hoofd maar zeker ook met zijn hart was hij “een betrokken bestuurder”.
Gezegend met een helder verstand, managementkwaliteiten en goede contactuele eigenschappen kreeg Eveleens veel voor elkaar. Als wethouder had hij een belangrijk aandeel in ruimtelijke uitbreidingsplannen, zoals voor de wijk Bijdorp in Voorschoten.
De gemeentelijke financiën waren bij hem steeds in vertrouwde handen. De kosten van een helikoptervlucht richting Zuidlaren, voor een kennismaking van het college met de nieuw benoemde burgemeester Peter Cannegieter, laten we daarbij even buiten beschouwing!
Bij zijn afscheid als gemeentesecretaris regende het superlatieven zoals: creatief denker, grote vakkennis, veel energie en aanwezige leiderscapaciteiten. Hijzelf sprak toen bijna profetisch klinkende woorden: “Ik hoop dat Voorschoten nooit tot de klantenkring van een artikel 12 gemeente zal gaan behoren. Ik geloof dat het Voorschoten alleen dàn naar den vleze zal gaan”.
Het tijdelijke provinciale financiële toezicht in 2017,een lichtere variant van art.12 gemeente, was toen nog ver weg! Als “gewoon burger” beloofde hij, sprak hij toen nog, zich actief te blijven inzetten voor de spoedige totstandkoming van het zwembad
En hoewel Eveleens vanwege een conflict in het College over de bouw van een openbare basisschool als wethouder ontslag nam- was er, februari 1981, bij zijn afscheid in de Raad, opnieuw veel waardering.
Bij zijn overlijden in 2003, tachtig jaar oud, en ruim 20 jaar na zijn vertrek, vermeldde het gemeentebestuur in een rouwadvertentie dat het hem “veel dank verschuldigd is voor de grote verdiensten jegens de gemeenschap van Voorschoten.'
