Waarom ik ook heb genoten van de lockdown
Vooropgesteld: ik, mijn gezin en onze naasten hebben tot op heden amper te lijden gehad onder de gevolgen van COVID-19. Ik weet dat we geluk hebben. Daarmee is de lockdown onder andere een tijd van rust geweest. Een bijzondere periode waar ik ook van heb genoten. Nu ‘het normale leven’ weer opstart, verlang ik er soms naar terug. Waarom?
door: Sophie Looijenstein
1. Alles was anders, dus alles kon.
De RUIMTE die ontstond toen alle kaders wegvielen: wat een bevrijding! Niets was meer vanzelfsprekend, dus alles was mogelijk. Dingen die onmogelijk hadden geleken, waren ineens werkelijkheid en daarmee kwam op allerlei terreinen ineens een zee aan mogelijkheden vrij. Die denkruimte: heerlijk!
2. Niemand verwachtte wat dan ook van elkaar, dus ook niet van mij.
Iedereen had overal begrip voor, dus presteren hoefde even niet. Het wás ook heftig, het thuiswerken en thuisonderwijs geven en constant op elkaars lip zitten, dus er was ook weinig ruimte om stoer te doen, maar iedereen vond dat prima. Zullen we dat vasthouden: elkaar en onszelf wat minder druk opleggen?
3. Het essentiële werd waarneembaar.
Als alles kan en iedereen alles begrijpt: welke keuzes maak je dan? In de stilte en uit de bezinning werd bij ons ineens duidelijk wat het belangrijkste was, welke mensen we echt niet wilden missen en welke werkzaamheden de kern raken. In mijn geval werd ik heel creatief! Een paar vruchten daarvan treft u elders op deze pagina.
In de heftigheid van een wereld die op haar kop staat, heb ik de lockdown ook ervaren als een welkome pauze. Een periode om tot rust te komen en prioriteiten helder te krijgen. Nu de wereld weer ‘normaal’ wordt, ervaar ik weer veel meer ruis op de lijn. ‘s Ochtends is er weer een opstartdeadline, overdag ben ik gestrest omdat ik weer heel veel ‘moet’ van mezelf, en aan het einde van de dag ben ik overprikkeld omdat er zoveel is gebeurd. Kortom, ik ben een veel minder leuke versie van mezelf.
Herkent u dit als lezer? Verlangt u ook terug naar wat rust? Ik heb een idee. Laten we afspreken dat we doorgaan met wat minder van elkaar eisen. Met elkaar lucht geven, allerlei mogelijkheden bezien, en de lat wat lager houden. Ik vermoed dat ik niet de enige ben die daar goed onder zou gedijen.
Sophie Looijestijn, jullie celebrant
Een celebrant maakt rituelen en ceremonies op maat voor blije en verdrietige levensmomenten. Sophie deelt in deze krant maandelijks een moment van bezinning.