Deugd
Ik ben niet gelovig. Sterker nog, als Heere Jezus Zelf mij komt vertellen dat God daadwerkelijk bestaat, verklaar ik hem voor gek. Wél heb ik de afgelopen week gezien hoe een geloof steun kan bieden. Namelijk bij mijn oma in Nuenen, die is overleden met de troostende gedachte dat haar leven nu pas begint in het hiernamaals. Aan mijn moeder vroeg ze weleens of ze goed genoeg had geleefd om in de hemel te komen. ‘JA.’
Daar waar oma goedkeuring zocht van God, zien we tegenwoordig dat mensen goedkeuring zoeken van de medemens. Vooral op sociale media. Sociale media, de ‘deugdmachines’ van de huidige maatschappij. Is er ergens een overstroming dan weten we niet hoe snel we ons mobiel moeten pakken om te delen hoe verschrikkelijk we het vinden. Ja, het is verschrikkelijk.
Maar bijna nog erger vind ik de deugneuzen, die zo’n verschrikkelijke gebeurtenis aangrijpen, om te laten zien dat ze deugen.
Ook bij het delen van ‘quotes’ krijg ik een dubbel gevoel
Ook bij het delen van ‘quotes’ krijg ik een dubbel gevoel. Als iemand een quote deelt als steun voor zijn of haar volgers vind ik dat heel lief. Echt. Maar toch rest mij het gevoel dat diegene dat ook voor zichzelf deelt, om maar te laten zien hoe lief hij eigenlijk zelf wel niet is.
Maar misschien komt dit beeld enkel door mijn eigen chagrijn hoor. Door een overlijden. Door een zomer met wind. Door een zomer met regen. Door een zomer met kou. Misschien zelfs door een teleurstellend EK of door een reprimande van Hugo de Jonge dat ik moet blijven zitten.
Ach joh we houden de moed erin. Op naar een prachtige nazomer!
Stan Perel
PS Ter ere van oma deze mooie foto van ons samen.