Voorschotense journalist was live in Tokyo
Rypke Bakker uit Voorschoten was getuige van misschien wel de meest bijzondere Olympische Spelen uit de geschiedenis. Als coördinator van de sportredactie van NU.nl en reporter voor Qmusic deed hij verslag vanuit Tokyo. De 36-jarige journalist en speler van Voorschoten’97 moest ter plaatse de meest bizarre procedures doorstaan, maar was vervolgens wel getuige van unieke sport. Weer thuis, vertelt hij enthousiast over zijn belevenissen.
door: Hans Douw
‘Een paar weken voor vertrek begonnen de COVID controles al. Alle geaccrediteerde journalisten moesten een app van de organisatie downloaden en dagelijks hun temperatuur doorgeven. Ieder medium moest een gezondheidscoördinator aanwijzen. Voor vertrek moesten wij twee PCR-testen ondergaan en een pak formulieren invullen. Eenmaal in Tokyo volgde een uitgebreide procedure op de luchthaven. Wij moesten door diverse controles, moesten meerdere malen in bakjes spugen en vooral veel wachten. Iedereen die negatief testte werd in een propvolle bus naar een verzamelpunt vervoerd, waar alle reizigers vervolgens weer individueel in een aparte taxi werden gezet. Eenmaal in het pershotel volgde drie dagen quarantaine. Tijdens het verdere verblijf werden wij rechtstreeks van het hotel naar de stadions vervoerd. Iedereen mocht één keer per dag exact vijftien minuten buiten het hotel wandelen. Dat werd opgemeten door een beambte met stopwatch. Het was heel bijzonder om mee te maken. Tegelijk had ik begrip voor de situatie. Dat de Spelen uiteindelijk zijn doorgegaan, ondanks die ingrijpende pandemie, is al een wonder.
Ik richtte mij vooral op voetbal, atletiek en handbal. Er was in Nederland in het begin kritiek op de medailleoogst, maar ik was daar minder ongerust over. Uiteindelijk zijn alle records gebroken. Hoogtepunt was de dag waarop Nederland acht medailles haalde. Het begon met een aantal plakken bij het roeien, op basis van het programma die dag kreeg ik het gevoel dat een record in de lucht hing. Ik heb toen laten uitzoeken dat in 1928 ooit zeven medailles op één dag waren gehaald, waarna ik een bericht heb gemaakt voor NU.nl. Dat bericht werd meer dan 600.000 keer gelezen en door veel media opgepikt. Van de acht successen die dag was ik bij vijf ervan zelf live aanwezig. Uiteindelijk ben ik van alle atletiek- en roeimedailles getuige geweest.
Voor het werk was het tijdsverschil wel handig. Na de onderdelen in de vroege ochtend hadden we tijd om berichten te maken, voordat Nederland wakker werd. Door de Corona was er voortdurend bij de sporters en de volgers spanning rond besmettingen. Tot het laatste moment was steeds onzeker of atleten konden deelnemen aan het belangrijkste toernooi van hun leven. Uiteindelijk is vrijwel alles gewoon doorgegaan. Het wielrennen was op drie uur rijden van Tokyo, bij Mount Fuji. Wij moesten het vervoer zelf regelen. De organisatie gaf de journalisten wel weer een dik pakket aan taxibonnen. Dat was wat gekunsteld en vergde veel regelwerk, maar uiteindelijk kwam het goed.
Iedereen is geïnteresseerd in de Olympische Spelen, terwijl veel van de deelnemers onbekend zijn bij het grote publiek. Dat betekent dat journalisten bij de Spelen veel ruimte hebben om mooie en inhoudelijke verhalen te brengen. Ondanks de hoeveelheid regels en procedures, bleven de Japanners onder alle omstandigheden beleefd en vriendelijk. Het was heel bijzonder om allemaal mee te maken.'