Verhuisstress
Voor iemand die niet van veranderingen houdt, ben ik wel erg vaak verhuisd. Soms komen dingen op je pad en moet je die kans grijpen. En al roept men in mijn omgeving dat het wel goed komt, een control freak zoals ik, ziet al snel beren op de weg.
Omdat ik niet goed ben in klussen moest ik ook veel uit handen geven. Behangen heb ik nooit van mijn leven gedaan, laat staan een vloer leggen. Alles kan je leren, maar er moet wel iemand zijn die het me dan voordoet. De bouwbedrijven hadden geen tijd en een klusjesman wist niet dat afspraken waren gemaakt om na te komen. Uiteindelijk zat het behang op de muur, was het laminaat gelegd en had de frustratie bij mij het hoogtepunt bereikt.
Voor extra geluk werd vrijdag de dertiende de verhuisdag. En dat bleek wel toen mijn grote driezitsbank niet in de lift van mijn nieuwe flat paste. In mijn hoofd had ik het rampscenario al klaar, namelijk de bank inruilen voor een kleiner formaat. Maar kennelijk had ik de beste verhuisservice die er bestaat. De mega grote bank is door de twee jonge mannen over 14 trappen naar de zevende verdieping getild.
Na zo’n verhuizing was ik toch wel aan vakantie toe. Helaas heb ik mijn reis al twee keer om moeten boeken door een andere wereldramp. En nu betekende drie keer scheepsrecht niet dat de geplande reis eindelijk door ging, maar dat deze voor de derde keer werd geannuleerd. Gelukkig kon ik nog omboeken voor een alternatieve keuze, maar daar hadden ze wel mijn postcode voor nodig.
Inmiddels heb ik tussen de boekingen door wel drie postcodes gehad en wist ik niet meer welke in het systeem stond gekoppeld aan de juiste factuur.
Uiteindelijk hebben we na verschillende combinaties mijn juiste gegevens gevonden en mag ik gaan aftellen. Want de man van de reisorganisatie zei dat het door gaat, zolang er geen gekke dingen gebeuren. Al weet je dat met mij maar nooit.
Martine van Deventer,
autisme ervaringsdeskundige