Helma Nepperus roeide op het WK van 1972
In Voorschoten is Helma Nepperus vooral bekend vanuit de politiek. Als lid van de VVD was ze zowel in de Tweede Kamer als in de gemeenteraad van Voorschoten actief. Wat minder bekend is, is dat ze een rijke loopbaan in de roeisport achter de rug heeft. Zowel als sporter, scheidsrechter als bestuurder was ze nationaal als internationaal succesvol. Hoog tijd derhalve voor een interview over haar sportverleden.
door: Hans Douw
‘In ben in 1950 in Amsterdam geboren. Ik ben van een twee-eiige tweeling. Via Den Haag belandde ik in 1971 in Leiden, waar ik rechten ben gaan studeren. Ik werd lid van roeivereniging Njord, waar ik voordeel ondervond van mijn lengte en mijn conditie. Toen in de ‘acht’ een plek vrijkwam, werd ik gevraagd om deel uit te maken van dat team. De boot werd bemenst door ouderejaars, maar door mijn wil om te winnen kon ik mij goed handhaven. Bij wereldkampioenschappen vaardigde de nationale roeibond destijds nog boten van verenigingen af.
Zo kon het gebeuren dat wij met onze Leidse boot ons land vertegenwoordigden op het WK in Brandenburg. Dat kampioenschap werd gedomineerd door het Oostblok. Wat opviel, was dat al die sporters en begeleiders uit landen als de DDR, Roemenië en Rusland elkaar continu controleerden. Later is duidelijk geworden dat die ploegen stelselmatig doping gebruikten. Voor mij ontstond vooral het besef hoe belangrijk het is om in vrijheid te leven. Dat wij in feite kansloos waren in dat toernooi, vond ik minder erg. Na afloop moesten wij onze oranje wedstrijdkleding overigens weer keurig inleveren voor hergebruik. Dames roeien was in 1972 nog niet Olympisch. Het waren echt andere tijden. Nu bijna vijftig jaar later zie ik mijn teamgenoten van de dames acht overigens nog regelmatig!
Als redacteur van het blad van de roeibond kon ik nog weleens streng uit de hoek komen. Vervolgens werd ik gevraagd voor het bestuur van de bond. Als ik dan toch wist hoe het hoorde, moest ik dat zelf maar eens laten zien. Ik was zowel verantwoordelijk voor het op orde brengen van de financiën, als voor de topsport.
Intussen bleef ik als scheidsrechter en als wedstrijdofficial nauw betrokken bij de wedstrijden. Scheidsrechters zien toe op de start en de finish, volgen het wedstrijdverloop en checken ook de sporters en de boten. Van 1988 tot en met 2004 ben ik bij alle Olympische Spelen aanwezig geweest. Als ik een hoogtepunt moet noemen, is dat niet zo moeilijk. De gouden race van Ronald Florijn en Nico Rienks in 1988 in Seoel was onvergetelijk. Ik volgde die wedstrijd vanuit een auto die naast de baan meereed. Het is toeval dat Ronald en ik nu beide in Voorschoten wonen. In 1988 was ik nauw betrokken bij het Olympische roeitoernooi. Ik was daar aanvankelijk als bestuurslid voor Nederland, maar ik werd ter plaatse gevraagd als scheidsrechter voor controle op het botenterrein.
Vanwege mijn inspanningen voor de sport ben ik erelid van zowel Njord als van de roeibond. Daarnaast ben ik benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In 1961 is ‘Het genootschap van sportvrienden de 144’ opgericht, dat bestaat uit voormalige internationals uit diverse sporten. Ik heb daar bijvoorbeeld goed contact met de zwemster Enith Brigitha, die net zo lang is als ik. Ik kijk met ontzettend veel plezier terug op mijn sportloopbaan.’