DE WATERTOREN: SLOPEN OF BEHOUDEN?
"De watertoren aan de Papelaan zal worden gesloopt. Met dit voorstel van B & W gingen de raadsleden van de commissie openbare werken akkoord. Tevens zal de gemeente Voorschoten de Provincie verzoeken het waterwingebied te mogen opheffen. Aangezien Voorschoten thans beschikt over een dubbele aansluiting op de intercommunale hoofdtransportleiding Den Haag/Leiden is het plaatselijke waterproductie bedrijf overbodig. De watertoren en het pompstation zijn reeds geruime tijd buiten gebruik. Ook in geval van calamiteiten is van deze installatie weinig meer te verwachten, aangezien de kwaliteit van zowel de pompinstallatie als het te winnen water veel te wensen over laat. Ook de bouwkundige toestand van de toren is niet best meer. Verbeteringen zouden hoge kosten met zich meebrengen. Uitgaven die door Gedeputeerde Staten niet goedgekeurd zullen worden. Ook de Rijksdienst voor Monumenten heeft de gemeente laten weten geen belangstelling te hebben om de watertoren op de monumentenlijst te zetten”.
Dit was nieuws in de Omroeper van 11 augustus 1976. Maar de week daarop deelde wethouder van financiën mede dat de watertoren misschien toch behouden blijft. Dat was weer nieuws:
TOCH FUNCTIE VOOR
WATERTOREN
"De directie van de Haagse Duinwaterleiding Maatschappij heeft interesse in de watertoren. Bij de dubbele aansluiting op de hoofdwaterleiding, die liggen op de Papelaan en de Van Beethovenlaan, kunnen drukstoten voor komen die de leidingen niet zouden kunnen verwerken. Het voorstel van de HDL is nu de watertoren te kopen en geschikt te maken voor het opvangen van deze stoten. Daarom hebben de raadsleden voorlopig alleen ingestemd met het opheffen van het waterwingebied, de sloop van de toren is uitgesteld”. Tot zover de berichtgeving in de Omroeper van augustus 1976.
Dan blijft het een tijdje stil rond de toren. De Haagse Duinwater Maatschappij heeft kennelijk afgehaakt want in de Omroeper van 15 juni 1977 staat in een artikel dat: "de Stichting Milieuwoningen in Leiden heeft gevraagd de toren en het omliggend terrein te mogen kopen voor f. 95.000,=. De Stichting wil op de toren meetapparatuur plaatsen om proeven te nemen met het opvangen van zonne-energie. Vooral in het westen van het land heeft de Stichting grote behoefte aan dergelijke metingen. De wethouder van financiën vond het een aantrekkelijk idee om geld te innen in plaats van uit te geven voor sloop. Maar de VVD en de PPV fracties maanden tot voorzichtigheid om deze grond uit handen te geven. Deze zou misschien nodig zijn voor uitbreiding van de Papelaan of een ongelijkvloerse kruising met de spoorbaan. Het college zal een manier proberen te vinden om de toren te verkopen, maar de grond te behouden”. Zover de krant van juni 1977.
TOCH RESTAURATIE?
De gemeente kan maar niet besluiten, want in De Omroeper van 1 augustus 1979 staat dan weer: "B en W willen een onderzoek instellen naar de mogelijkheden en de kosten van restauratie van de niet meer in gebruik zijnde watertoren. Zij doet daarom een voorstel aan de raad om een bedrag van f. 48.000,= beschikbaar te stellen voor een dergelijk onderzoek. De commissieleden van financiën zijn al akkoord, nu de gehele raad nog”.
Hier eindigt de berichtgeving uit de Omroeper. De watertoren heeft het, ondanks alle goede voornemens en plannen, niet gered. In 1981 maakte de slopershamer een einde aan deze karakteristieke en beeldbepalende toren aan de Papelaan.