Single bell
Het kerstdiner. Veel gesprekken aan een grote tafel met allemaal mensen, waar je veel te lang helemaal vol gegeten, aan zit. De prikkels stromen binnen. De volgende dag word je wakker met het idee dat je het weer hebt overleefd.
Aan kerst vind ik de versieringen, films en muziek het leukst. Vooral de filmklassieker zoals Home Alone. Ik kan me er helemaal in verplaatsen, zonder die inbrekers dan. Het gevoel van vrijheid en doen wat je wilt is heerlijk. Terwijl het halve land zich druk maakt om hoeveel gasten ze kunnen uitnodigen, denk ik aan welk huispak ik aan zal trekken en wat ik in huis zal halen. Alles is voor Martine, in het nieuwe jaar ga ik wel weer aan de lijn denken.
Waarom word het zielig gevonden als je alleen bent met de feestdagen? Dat ben ik namelijk echt niet. Ik ben namelijk vrij gezellig. Al acht jaar ben ik aan het vieren dat ik alleen ben en ik doen en laten wat ik wil. Geen schoonfamilie waar je ook nog op bezoek moet, maar lieve vrienden en buren die aan me denken door middel van kaartjes te sturen.
Ik mag ieder jaar zelf de kleur van de ballen in de boom kiezen. Alleen thuiskomen uit werk is mijn beloning. Geen kerel die aan mijn kop zeurt. Eenzaamheid ken ik vooral als ik tussen mensen zit en me geen houding weet te geven. Je moet op alle gesprekken en je eigen houding letten. Het slurpt energie.
Ik heb een kerst alleen uitgeprobeerd in 2020 en het was fantastisch! Maar dan komt iemand met opmerkingen dat het voor de ander leuk is wanneer ik erbij ben, maar telt wat voor mij leuk is dan wel mee? En dat ik erbij hoor, al voel ik me meer opvulling aan tafel. Anderen zeggen dat ik voor mezelf moet kiezen, het is alleen lastig met innerlijke strijd uit angst wat te missen en bang om mensen teleur te stellen. De kosmos greep gelukkig in en is er kennelijk een lockdown nodig geweest om mijn zin te krijgen. Ik ben met kerst alleen. Heerlijk!
Martine van Deventer,
autisme ervaringsdeskundige