Rinus van der Burg
is vergroeid met V'97
Op 1 juli aanstaande bestaat voetbal- en atletiekvereniging Voorschoten’97 exact 25 jaar. In zes afleveringen blikt deze krant vooruit op die bijzondere datum. In aflevering 4 komt Rinus van der Burg aan het woord. De 73-jarige Rinus is al bijna 50 jaar een vaste waarde voor de voetbalclub. Als materiaalman en limonademan is hij zeven dagen per week op Sportpark Adegeest. Hoog tijd derhalve voor een vraaggesprek.
door: Hans Douw
‘Ik ben een echte Voorschotenaar. Ik ben geboren in de Stadwijkstraat en ik heb iedere dag van mijn leven in het dorp gewoond. Sinds 1973 ben ik betrokken bij het Voorschotense voetbal. Ik had zelf niet de behoefte om te gaan voetballen, maar mijn broer kreeg verkering met een meisje uit het dameselftal van Randstad Sport. Zo raakten wij betrokken bij die club. De verkering ging uit, maar ik bleef hangen. Randstad bleek namelijk een heel erg gezellige club te zijn. Ik heb mij toen aangemeld als lid en werd al snel gevraagd als vrijwilliger. Zowel SVLV als Randstad Sport speelden toen op het Burgemeester v.d. Hoeven Sportpark, waar nu een woonwijk staat. Ik stond achter de bar en maakte de kleedkamers schoon. Dat laatste ging toen een stuk gemakkelijker. Allereerst waren er maar zes kleedkamers, daarnaast lieten de elftallen hun kleedkamer veel schoner achter dan nu het geval is.
Na de fusie ben ik natuurlijk meegegaan naar Voorschoten’97. Ik zorg op zaterdag voor de limonade voor de elftallen, ik ben de materiaalman voor de zondagselectie en ik draai wassen. Daarnaast doe ik heel veel kleine dingen, want ik ben iedere dag op het complex. Zo maak ik deel uit van de vrijdagochtendploeg, die iedere week klusjes doet in voorbereiding op het voetbalweekend. Dat is nuttig en gezellig tegelijk. Ik ben een periode consul geweest en heb lijnen getrokken. Ik heb heel veel hoogtepunten meegemaakt in al die jaren. De kampioenschappen van de eerste elftallen op zowel de zondag als de zaterdag zijn mij het meest bijgebleven.
erelid V’97
en Lid in de Orde van Oranje-Nassau
Ik ken heel veel mensen. Dat komt ook omdat ik 43 jaar voor Albert Heijn in Voorschoten heb gewerkt. Dat heb ik met heel veel plezier gedaan. Ik heb talloze verbouwingen en verhuizingen meegemaakt. In 2013 ben ik met pensioen gegaan. Ik heb veel waardering voor mijn werk bij de voetbalclub gekregen. In 2008 ben ik benoemd tot erelid van Voorschoten’97. En in 2011 ben ik zelfs benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Ik doe gewoon mijn werk. Maar ik ben natuurlijk wel trots op deze onderscheidingen.
Ik heb het nog steeds heel erg naar mijn zin. Ik merk wel dat de mentaliteit is veranderd de afgelopen tientallen jaren. Vroeger werd er veel zorgvuldiger met het materiaal omgegaan. Het is nu soms een enorme rotzooi in de kleedkamers. Als het even kan spreek ik de betrokken teams daar op aan. Ook sommige tegenstanders laten vaak rommel achter. Ik zal geen namen noemen, maar er zijn een paar clubs uit Leiden waarvan je al van tevoren weet dat ze er een puinhoop van maken. Uiteindelijk bederft dat voor mij niet de pret. Ik ben van plan om nog heel lang bij deze club te blijven. Uiteraard hangt dat ook af van mijn gezondheid. Het liefst blijf ik tot mijn laatste dag.’