Afbeelding
Foto:

Loslaten...

Alweer twee jaar zijn we in de ban van een pandemie. Het virus is niet weg, maar de maatregelen wel. Daar hoor ik toch blij om te zijn? Niet meer denken aan een mondkapje wanneer je boodschappen gaat doen of de bus neemt. 

Al die maatregelen waren vervelend en ook ik wilde er van af. Toch zag ik ook het nut en de voordelen er van in. Ik ben al ongeveer twee jaar vrij van ziektes en verkoudheid. En die “schade” heb ik inmiddels ingehaald door in zeer korte tijd meer dan één keer een verkoudheid op te lopen. Omdat ik ook lang niet kon werken, heb ik geen weerstand opgebouwd. Tijdens mijn opleiding in de zorg leerde ik dat je alle virussen dan snel op kan pikken. Het openbaar vervoer waar ik vaak mee moest reizen, is ook een grote besmettingsbron. 

Gelukkig blijven mijn testuitslagen negatief. Al kom ik net als iedereen wel een keer aan de beurt. Ik wil graag weer feest vieren, zoals koningsdag. Toch nemen de zenuwen toe. Omdat alles nu losgelaten is liggen de ziekteverwekkers op de loer. En ik heb absoluut geen smetvrees en wil ook graag ontspannen door het leven gaan. 

Ik kan het nog niet los laten, dus daarom vermijd ik liever nog even de ergste drukte. Ik raak namelijk in de stress en ga piekeren na een bezoek aan een drukke omgeving. Het is me niet waard om ziek op bed te liggen in plaats van naar een theatervoorstelling of op vakantie te gaan waar ik lang naar uitkijk. Ik sla dan liever dat ene feestje over. Ook ben ik de laatste tijd sneller overprikkeld.  

Mensen die dit lezen kunnen denken of zeggen dat ik me niet aan moet stellen, maar ik maak liever bewuste keuze. Je kan genieten van het leven door iets niet te doen. Voorheen was ik altijd bang van alles te missen, maar nu kijk ik naar wat ik belangrijker vind. Het is voorlopig niet meer en/en maar of/of. Zo kan ik met een gerust hart aftellen naar de gezellige tijden die komen gaan. Ik ben tenslotte ook de jongste niet meer.

Martine van Deventer,
autisme ervaringsdeskundige