60 jaar getrouwd: gewoon
van elkaar blijven houden
Bij 'toeval' boekten ze eind jaren vijftig dezelfde jongerenreis naar Zwitserland. Maar wat is toeval. De vonk sprong direct over. 'Je kan wel spreken van liefde op het eerste gezicht', lachen meneer en mevrouw Kuilenburg. In 1962 trouwde het paar en met drie kinderen, zes kleinkinderen en een achterkleinkind op komst, werd onlangs het diamanten huwelijk gevierd.
Meneer komt oorspronkelijk uit Hilversum en mevrouw uit Soesterberg. 'Toen wij elkaar ontmoette woonde hij in Eindhoven', zegt mevrouw. 'Hij heeft heel wat heen en weer gereisd.' Dat gebeurde ook op de trouwdag. Meneer kwam met het trouwboeket op schoot en het trouwpak in een tas, met de trein naar mevrouw toe. 'Ik kreeg aardig wat opmerkingen onderweg', lacht hij.
Na de HTS vond meneer werk bij Philips in Eindhoven en daar woonde het paar na het huwelijk. Mevrouw zat in de verpleging en haalde haar 'ooievaar' als kraamverpleegkundige. 'Maar toen we trouwden moest ik mijn baan opzeggen. Bij Philips vonden ze dat de vrouw thuis moest blijven omdat de man al werkte.'
In de tussentijd ging meneer naar de TU Eindhoven. 'Ik was bijna 40 toen ik afstudeerde in de elektrotechniek. Bij Philips was er geen plek meer voor mij en toen ben ik het Hoger Beroepsonderwijs ingegaan.' Hij kreeg een baan in Haarlem en de familie ging op zoek naar een huis. Dat werd in 1982 gevonden in Voorschoten. De kinderen waren inmiddels groot en mevrouw pakte haar beroep weer op. 'Ik ging 'particulieren' in de hele regio maar vooral in Wassenaar. Veel kraamwerk maar ook verzorging. Heerlijk!'
Het paar heeft altijd veel gereisd. 'Met de caravan reisden we heel Europa door. Maakten bergwandelingen van hut tot hut. Toen de kinderen niet meer meegingen zijn we verder gegaan. Indonesië, Amerika, China en zijn zelfs met de Trans Siberie Exxpress mee geweest.' Roeien heeft het paar altijd gedaan, bij 'Rijnland' en ze gaven ook les. Daarnaast waren ze betrokken bij de Protestants-Christelijk kerk De Ontmoeting en bij Vluchtelingenwerk Voorschoten. 'Nu genieten we van de kleinkinderen en straks van ons eerste achterkleinkind. Bijzonder toch!' Wat is hun geheim? 'Je moet van elkaar blijven houden', zegt meneer. 'Ook als het even niet zo lekker gaat.' Ruzie hebben de twee nog nooit gehad, wel meningsverschillen. 'En als het wat lastig werd, stuurde ik hem op een lange wandeling!', lacht mevrouw.