Tweede feestelijke braderie
“Vol energie zullen wij dinsdagavond 27 juli aanstaande onze tweede braderie openen. Met deze Braderie willen wij opnieuw bewijzen dat het niet nodig is uw inkopen buiten Voorschoten te doen. Wij als Braderiecommissie zullen het uiteraard op hoge prijs stellen indien de burgerij, evenals het vorig jaar, van haar belangstelling voor deze braderie zal doen blijken. De deelnemers van hun kant zullen u in grote verscheidenheid de beste kwaliteit tegen concurrerende prijzen aanbieden. Na een korte rondrit door het dorp (vooraf gegaan door muziek) met het Glippertje waarin de leden van de commissie en genodigden plaats nemen zal na aankomst op de Voorstraat de burgemeester met een kort woord de braderie openen. En op 27 en 28 juli verwachten wij hier geheel Voorschoten!Namens de braderie commissie, C. Bins, voorzitter”.
Dat was voorpaginanieuws in de Omroeper van juli 1954. In het begin van de jaren 1950 was er op 28 juli geen Paardenmarkt. Dat zat de rasechte Voorschotenaren niet lekker, op die dag hoort de Voorstraat niet leeg en stil te zijn. Daarom bedacht de in die tijd zeer actieve middenstand de Braderie. Gezamenlijke presentatie van wat zij in huis hebben. Natuurlijk niet de alledaagse boodschapjes maar hun specialiteit en vakkennis. De eerste braderie was in 1953 en werd een groot succes, reden voor herhaling. En volgens de wens van de heer C. Bins opende burgemeester C.J. van der Hoeven de Braderie, hij zei: “Met groot genoegen geef ik gevolg aan het verzoek van de Braderie Commissie om ook dit jaar, de tweede maal dat in Voorschoten een braderie wordt gehouden, enkele woorden te wijden aan deze zowel voor het publiek als de handeldrijvende middenstand in onze dorpsgemeenschap zo belangrijke gebeurtenis. De eerste maal dat in onze fraaie en stijlvolle Voorstraat deze feestelijke markt met verrassingen plaats vond is zij een onverdeeld succes geworden. Er bestond een bijzonder grote belangstelling bij het publiek, en terecht want het organiserend Comité bleek de kunst van het organiseren bij uitstek te verstaan, terwijl de talrijke winkeliers en handelaren als het ware wedijverden in originaliteit wat zowel het ontwerpen en inrichten van de stands betreft en het etaleren van tot hun branche behorende artikelen. Diverse aardige verrassingen en het gastvrij onthaal bij verschillende standhouders maakten het geheel vervolgens nog meer attractief”.
Als extra attractie had het Comité een prijsvraag uitgeschreven: het raden van het gewicht van iedere standhouder. In de krant stond een lijst met de namen van alle 49 deelnemende middenstanders, en daarachter kon men het geschatte gewicht invullen en bij elkaar optellen tot een totaal gewicht. Het Omroeper artikel gaat verder: “Deponeer de lijst in de daarvoor bestemde bus bij stand 24. Voor de juiste uitslag of de meest bijkomende worden prijzen beschikbaar gesteld in waardebonnen te besteden bij de plaatselijke middenstand. Woensdagavond om 7 uur wordt de bus gesloten. Daarna, tussen 9.30 en 10 uur, zal in de muziektent iedere standhouder officieel worden gewogen en het totaal gewicht worden vastgesteld. In de volgende Omroeper worden de prijswinnaars bekend gemaakt”. Einde artikel. Helaas kan ik u de uitslag van de prijsvraag niet meedelen, want in het Omroeper archief ontbreekt het augustus nummer van 1954. We zullen nooit weten welke winkelier hoeveel woog. .Maar het zal ongetwijfeld hilarische taferelen hebben opgeleverd, 49 middenstanders één voor één op de weegschaal.