Ontmoeting bij de Dorpspomp

In vroeger tijden ontmoette men elkaar bij de Dorpspomp in de Voorstraat. De Voorschotense Krant heeft deze traditie in ere hersteld. Journaliste Rosanne Peters interviewt deze maand oud politieagent Hen Markman.

Naam: Hen Markman
Leeftijd: 65
Functie: gepensioneerd
Status: getrouwd

Waar ben je geboren en 
opgegroeid?
“Ik ben geboren en opgeroeid in Nieuwkoop. Op mijn achttiende besloot ik naar de politieschool te gaan in Limburg. Dat bestond toen nog uit een eenjarige opleiding waar je van maandag tot en met vrijdag intern ging. Na de opleiding werd ik voor drie maanden geplaatst in Noordwijkerhout.”

Hoe ben je in Voorschoten terecht gekomen?
“Na de opleiding kwam ik bij het Korps Rijks Politie terecht, die zich richtte op kleinere gemeentes. Na drie maanden in Noordwijkerhout mocht ik kiezen waar ik geplaatst wilde worden voor de komende vijf jaar. Mijn collega’s en ik werden in een politiebusje gezet en rondgereden door de regio. Ik weet nog goed dat ik vanuit het busje de School- en Voorstraat in kon kijken. Ik vond het zo’n gezellig centrum dat mijn keuze snel was gemaakt! Dat betekende ook dat ik in Voorschoten moest gaan wonen. Via het netwerk van de politie kreeg ik toen als 19-jarige jongen de eerste paar jaar kost en inwoning bij een oudere dame in het dorp.”

Sinds 1977 ben je politieagent 
geweest in Voorschoten. Vertel!
“Voorschoten was een relatief klein, rustig en veilig dorp, maar toch gebeurden er heftige dingen die je bij blijven. Doordat Voorschoten een treinstation heeft, kreeg ik regelmatig te maken met zelfdodingen, maar ook inbraken, overvallen en zelfs een enkele moord kwamen voor. Aan het eind van de jaren ’90 ben ik een tijdje in Leiden en in regio Sassenheim-Warmond aan de slag gegaan, totdat ik in 2006 de kans kreeg om teamchef te worden in Voorschoten.
Een kleine tien jaar later besloot ik het roer om te gooien en werd ik teamleider bij de recherche bij de Regionale Eenheid Den Haag. Dat was wel even wat anders, met zaken die gingen over verdovende middelen, bedreigingen en moord en doodslag. Toch kan je als politieagent echt iets betekenen voor mensen. Zeker in een kleine gemeente waar je na al die jaren veel mensen kent, was je er om hulp te verlenen. Op die manier leerde je elkaar ook beter kennen en was er tenminste contact. Tegenwoordig is dat helaas veranderd en hebben agenten steeds minder tijd, omdat de volgende klus alweer op hen staat te wachten.”

Hoe kijk je nu als pensionado terug op je carrière?
“Door al die jaren bij de politie heb ik ontzettend veel meegemaakt. Ook mijn 25 jaar bij de Mobiele Eenheid (ME), waar ik naast mijn gewone politiewerk nog voor werd opgeroepen, heeft indruk gemaakt. Rellen bij De Kuip in Rotterdam of bij de kerncentrale in Borssele, voor mijn gevoel ben ik overal geweest. Ook de eerste ontmoeting met mijn vrouw heb ik aan mijn werk te danken. Ik weet nog goed dat ik langs de deur moest bij haar ouderlijk huis om een boete af te leveren voor een snelheidsovertreding. Haar moeder nam de boete in ontvangst, zij stond erachter. Uiteindelijk hebben we elkaar in een café in Voorschoten voor het eerst gesproken. Twee jaar later zijn we getrouwd!”

Wat zijn je hobby’s?
“Ik vind het heerlijk om te sporten en sla graag een balletje op de tennisbaan. Daarnaast pas ik regelmatig op mijn kleinzoon en werk ik als vrijwilliger nog voor de recherche. Leuk om bij te kunnen dragen en om betrokken te blijven bij de politie.”