De beschermers van de Voorschotense cultuur

Ik hou van traditie. Het maakt ons deels wie we zijn. Het vormt onze cultuur. Of het nou koningsdag is, code geel bij een zuchtje wind of schaatskoorts, Nederlanders zijn heel traditiegetrouw. 

Kijk maar naar de ophef rondom het sinterklaasfeest. December is wat dat betreft wel de piekmaand voor traditie, pakjesavond met Sinterklaas, gourmetten met Kerst en vluchten voor vuurwerkbommen met oud en nieuw. Wat dat betreft is Januari toch altijd een beetje een komkommer maand. De traditiedrukte van December doet de deur achter zich dicht en er valt een laken van rust en verveeldheid over het land. 

Behalve in Voorschoten natuurlijk. In Voorschoten, bij Voorschoten ’97, wordt het nieuwe jaar steevast en traditiegetrouw ingeluid met de voetbalquiz. De quiz, een Traditie, ja, met de hoofdletter ‘T’. Het is een traditie met zo haar eigen tradities; altijd begint de quiz met het beroemde Voorschotense clublied, nooit laat Barend de kans liggen om even voor zijn clubgenoten te zingen en ieder jaar staan dezelfde mensen op het podium. Dezelfde mensen op het podium, behalve de Nederlands Kampioen, de quiz van Hans is toch van ander niveau.

Ik hou van traditie. Ik vind het schitterend die vastigheid. Ik bewonder dat. Het is toch prachtig dat je weet wie er, wanneer je vrijdagmiddag het Wapen inloopt, zitten te kaarten. Dat wanneer je de Barrelzz inloopt om even af te zakken steevast dezelfde mensen aan de bar staan. Dat op zaterdagmiddag van 14:30 tot 16:15 dezelfde mensen op dezelfde plek langs het hoofdveld van Voorschoten ’97 staan te gieren en te geinen. Die mensen maken hun eigen traditie en zijn daarvoor voor mij de vleesgeworden boegbeelden van de Voorschotense cultuur. Het zijn culthelden. Culthelden die door hun tradities Voorschoten herkenbaar houden. Beschermers van de Voorschotense cultuur.

Stan Perel