Hoe Annefloor nét op tijd uit Ecuador kon vertrekken

Voorschoten - In juni 2019 ging de vlag uit bij Annefloor d’Ancona, ze was geslaagd voor haar VWO diploma bij het Rijnlands Lyceum en er lag een mooi jaar reizen en vrijwilligerswerk doen in Zuid Amerika in het verschiet.

De reis die haar uiteindelijk naar het dierenopvangcentrum Zoológico Refugio YuraK Allpa in Ecuador zou voeren werd goed voorbereid. ‘Eerst ben ik een periode in Spanje geweest om de taal te leren en te ervaren of ik wel zo lang van huis en mijn vrienden weg kon’, zegt Annefloor.

Dat bleek geen probleem en via SIW boekte Annefloor haar reis naar Ecuador. ‘Voor die organisatie heb ik gekozen om dat dat een goed bekendstaande non-profit organisatie is die je koppelt aan vrijwilligers projecten’. Ik kon een maand in een dierenopvangcentrum van Chiriboga in Tarqui werken, daarna zou ik rondreizen in Ecuador en doorreizen naar Peru'.

Op 1 maart, werd Annefloor uitgezwaaid op Schiphol, het avontuur kon beginnen. Dat het avontuur anders zou verlopen kon toen nog niemand vermoeden, maar een avontuur werd het zeker!

‘Ik kreeg een logeeradres in Tarqui, een klein dorpje dicht bij de grote stad Cuenca, en maakte kennis met de eigenaar van de Zoológico Refugio YuraK Allpa. Hij vangt dieren op die het op eigen kracht niet meer redden. De dierenopvang die ook dienst doet als dierentuin kan zich bedruipen door donaties en giften van toeristen. Het was mijn werk om de dieren te voeren, enorme hoeveelheden fruit moest ik snijden en in emmers naar de dieren brengen, verder moest ik de uitwerpselen van de Tapir opruimen en ik heb mogen assisteren bij de operatie van een hert’.

‘In het huis waar ik woonde stond continu het nieuws op. Maar mijn Spaans is lang niet zo goed dat ik dat allemaal kon begrijpen. Ik had er dan ook aanvankelijk geen enkel idee van dat inmiddels in Nederland het Corona virus het nieuws beheerste. Totdat ik berichten uit Nederland ontving en op internet las wat er aan de hand was. Op 16 maart besloot ik dat ik terug naar Nederland wilde. Dezelfde dag belde mijn moeder met de mededeling dat zij een ticket voor mij had geboekt. Ik kon op 20 maart van Guayaquil naar huis vliegen'.

'Van de organisatie waar ik mijn reis had geboekt kreeg ik op 19 maart een appje, ‘je moet meteen vertrekken over 1 uur vertrekt er een vliegtuig van Cuenca waarmee je naar Guayaquil kan vliegen. Er werd namelijk gedacht dat ik niet met de auto naar Guayaquil kon. Ik griste mijn spullen bij elkaar, kon niet eens meer afscheid nemen van mijn gastgezin en racete met een taxi richting vliegveld. Daar aangekomen bleek het vliegveld gesloten! Wat nu? Terug naar het gastgezin en op zoek naar plan B'.

'Het vliegtuig van KLM vliegt via beide steden in Ecuador; Quito en Guayaquil. Als ik niet bij Guayaquil kon komen, dan maar proberen in Quito te komen. Maar hoe moest ik in Quito komen? Ik vond een taxichauffeur die mij met de auto naar Quito wilde brengen. Een lange rit van acht uur waarbij wij onderweg zelfs in een hotel moesten overnachten omdat je in Ecuador in het donker wegens de corona crisis de weg niet op mag. Ik nam afscheid van de mensen op mijn logeeradres en we vertrokken. Bij de provinciegrens werden we tegengehouden, we mochten niet verder en ik kreeg het advies naar een politiebureau te gaan om toestemming te regelen om te mogen reizen. Maar ik kreeg die toestemming niet en er zat niets anders op dan voor de tweede keer terug te keren naar mijn gastgezin in Tarqui'.

'Ondertussen had mijn moeder contact met de Nederlandse ambassade. Zij regelden documenten waarin zij vroegen om mij bij de provinciegrenzen door te laten. Daarmee vertrok ik de volgende ochtend om 07.00 uur weer met een taxi voor een rit van drie uur naar ?Guayaquil. Ik zou acht politieposten moeten passeren waar ik overal mijn papieren moest laten zien, ik vond het behoorlijk spannend. Maar het lukte en bizar genoeg zonder ook maar ergens mijn papieren te laten zien'.

'Na uren op een leeg vliegveld waar inmiddels uit alle hoeken en streken mensen aankwamen om te proberen een ticket naar Nederland te bemachtigen rondgehangen te hebben, zagen we het KLM toestel landen, het eind van mijn Ecuador avontuur kwam in zicht’.

‘Inmiddels ben ik weer een paar weekjes thuis en heb via skype contact met Alberto Vele, die mij vertelt hoe het gaat in het dierenopvangcentrum in Tarqui. Hij is ten einde raad want het geld om de dieren te kunnen voeden en verzorgen is op. Er zijn geen inkomsten meer nu er geen toeristen komen. Ik besloot toen nu ik de dieren niet daar kan helpen, het vanuit hier te doen en ben een inzamelingsactie gestart. Op mijn facebookpagina geef ik informatie over het dierenopvangcentrum en kun je een donatie doen voor het dierenopvangcentrum Zoológico Refugio YuraK Allpa. Het zou fantastisch zijn als ik op deze manier de dieren aan voedsel kan helpen’, besluit Annefloor het verhaal over haar reisavontuur in Ecuador.