Stichting: ‘Geen vergunning verlenen voor restauratieplan parktuin Ter Horst’

(Ingezonden persbericht) De Stichting Horst en Weide heeft burgemeester en wethouders van de gemeente Voorschoten geadviseerd geen vergunning te verlenen voor de restauratie van de parktuin rond het Jachtslot Ter Horst in de Koninklijke Landgoederen “de Horsten”. Het plan dat daarvoor is ingediend voldoet volgens de stichting namelijk bij lange na niet aan de eisen die daaraan moeten worden gesteld.

Zo blijkt de ontwikkelingsgeschiedenis van de tuin niet goed onderzocht en wordt in het plan niet duidelijk wat er van vorige fasen in de ontwikkelingsgeschiedenis van het park nu nog aanwezig is. Er zitten ook belangrijke fouten in de beschrijving van die ontwikkelingsgeschiedenis en ook in de beschrijving van de huidige situatie. Daardoor is volgens de stichting ook niet te beoordelen wat de impact zal zijn van de voorstellen die in het restauratieplan worden gedaan.

Fouten
De stichting vindt het merkwaardig, dat het restauratieplan is gebaseerd op een ontwerp van het echtpaar Canneman uit de periode 1942-1952, hoewel helemaal niet zeker is dat zij de tuin opnieuw hebben ingericht en daarvoor een ontwerp hebben gemaakt en een plankaart van hun ontwerp bovendien ontbreekt. Daarom heeft het restauratieplan zich dan ook maar op foto’s en kaarten uit die periode gebaseerd. Daarbij zijn volgens de stichting ernstige fouten gemaakt. Zo wordt een bloemperk met een zeventiende-eeuwse pomp in het midden (de Juliana-parterre) in het restauratieplan aan het ontwerp van de Cannemans toegeschreven,terwijl uit krantenberichten blijkt dat dat perk met pomp in ieder geval zeven jaar daarvoor(in 1935) al bestond.

Zichtas
Al met al is volgens Horst en Weide dus volstrekt onduidelijk waarom erin het restauratieplan voor de restauratie van het Canneman-ontwerp is gekozen.Het belangrijkste bezwaar van de stichting is, dat door het restauratieplan de relatie van de tuin om het jachtslot met het Oude en het Nieuwe Bos niet behoorlijk hersteld wordt. Zo ontbreekt in het restauratieplan bijvoorbeeld de belangrijkste zichtas vanuit het huis, die over het Grand Canal in het Nieuwe Bos. Ook besteedt het plan onvoldoende aandacht aan het belang van de centrale as in Ter Horst, die wordt gevormd door de Buxuslaan in het Oude Bosen de Lindelaan in de voormalige moestuin die eindigt bij een ronde vijver met linden eromheen. Bij het herstel van het pad tussen die beide lanen moet er rekening mee worden gehouden dat dat pad deel uitmaakt van die centrale as. Die as verbindt het Oude Bos, de tuinrond het jachtslot en de moestuin met elkaar.

Linden
De Stichting Horst en Weide is verbaasd over de veronderstelling in het restauratieplan, dat de monumentale linden rond het voorplein van het jachtslot in “quinconce verband” zouden staan (zoals vijf stippen op een dobbelsteen) en het voorstel de bomen die daar niet in passente verwijderen. De linden bij het voorplein staan volgens de stichting niet in quinconce verband, maar aan weerszijden van het plein in een dubbele rij, zoals op een kaartje in het restauratieplan zelf nota bene ook te zien is. De stichting adviseert deze lindenrijen op dezelfde manier te herstellen als is gebeurd op de buitenplaats Huis te Manpad in Heemstede.

Weinig geruststellend is ook het voorstel in het restauratieplan om in het bos achter het jachtslot flink te snoeien en te rooien. In het restauratieplan wordt namelijk niet of nauwelijks verantwoord waarom dat zou moeten gebeuren. Verwarrend is wel, dat op een kaartje in een bijlage ter plaatse slechts drie bomen als ‘te kappen’ staan aangegeven.

Omdat het restauratieplan volgens de stichting niet aan de eisen voldoet, adviseert de stichting de gemeente geen vergunning te verlenen voor de uitvoering daarvan en er bij de aanvrager van de vergunning op aan te dringen een beter plan te laten maken en daarbij de Richtlijnen Tuinhistorisch Onderzoek te laten volgen.