'Bloed, zweet en informatie',

Soms loop ik het Gezondheidscentrum Voorschoten in en zie ik mensen wat zenuwachtig in de wachtkamer zitten. Het kan zijn dat ze bij mij moeten zijn – angst voor de tandarts komt vaak voor en wij zijn daarin gespecialiseerd – maar als dat niet zo is, dan komen ze waarschijnlijk voor een bloedtest. Mensen en naalden… een moeilijke combinatie.

Door Reza Farsi

Het menselijk lichaam is een bron van informatie. En dan met name alle vloeistoffen die we bij ons hebben: speeksel, urine, ontlasting, bloed. Wanneer er iets mis is, kunnen die ons een schat aan informatie bieden. Dus soms ontkom je er niet aan: een bloedtest. Dat gebeurt elke dag in het SCAL laboratorium in ons gezondheidscentrum. Medische diagnostiek is de hoeksteen van alle behandelingen. Men zegt: meten is weten. Dat lijkt een open deur, maar een cliché is een cliché omdat het waar is. Daarom wordt het steeds opnieuw gezegd, toch?

Maar er is iets aan de hand met die metingen. Want een losse meting zegt vaak zo weinig. Natuurlijk, soms kan een meting je direct vertellen wat er aan de hand is. Zwanger of niet, bijvoorbeeld. Toch is het met de meeste metingen zo dat ze pas waarde hebben in samenhang met andere metingen plus de symptomen en de historie van de persoon van wie de waarden afkomstig zijn. Gegevens worden pas informatie wanneer al die elementen erbij betrokken worden. Het gaat om het geheel.

Als tandarts heb ik verstand van tanden. Nog zo'n open deur? De westerse geneeskunst is gebaseerd op spec-ialismen. Elke arts heeft veel verstand van een specifiek onderdeel van het lichaam. Dat is prettig wanneer er een probleem is met dat specifieke onderdeel. Wat je mist, echter, is het geheel. Een patiënt is niet alleen zijn gebit, of haar hart, of zijn huid. Hoeveel mensen zijn er niet die verschillende klachten hebben die naar hun idee samenhangen, maar die voor bijvoorbeeld de ene klacht naar de dermatoloog mogen, voor de andere naar de oogarts, en voor weer een ander naar de gynaecoloog? In de oosterse geneeskunde wordt er meer gekeken naar het geheel, naar de samenhang. Holistisch heet dat.

Ik ben groot voorstander van een combinatie van de expertise van specialismen met een holistische aanpak. Dat is ook waarom de Zorgtafel is ontstaan: laten in elk geval de zorgaanbieders met elkaar communiceren, zodat ze elkaar weten te vinden. Zodat de patiënten niet op eigen houtje van de ene naar de andere specialist moeten gaan en zelf de verschillende gegevens moeten combineren om tot daad-werkelijke informatie te komen. Dat is al moeilijk voor mensen die daar jaren voor gestudeerd hebben en dus bijna ondoenlijk voor mensen die dat niet hebben gedaan. Artsen die al dat gezoek op internet door patiënten een probleem vinden, zouden eerst bij zichzelf moeten kijken: geef ik genoeg informatie, zou deze patiënt geholpen zijn door de combinatie met een ander specialisme? En zo ja, kan ik zelf intercollegiaal overleg hebben met een andere zorgverlener om hierbij te helpen? Mensen zoeken pas hun toevlucht tot het internet als ze onvoldoende informatie krijgen om hun klachten goed aan te pakken. De tijd dat je iemand gewoon wat medicatie kon meegeven zonder verdere uitleg, is echt voorbij.

Net zoals de uitslagen van metingen gegevens zijn en deze pas in combinatie met de patiënt informatie worden, zo zou het goed zijn om alle informatie over een patiënt bij zijn of haar klachten te betrekken en niet

alleen naar dat ene onderdeel te kijken waarin de zorgverlener is opgeleid. Dat is mijn doel, dat is mijn missie. Daarvoor zet ik mij voor de volle honderd procent in.

Reza Farsi

Bel voor meer informatie T 071 20 40 616
www.gezondheidscentrumvoorschoten.nl
Column M.R.FARSI, MSc TANDARTS