Sporthart Voorschoten

Zo weer een column over de sport in Voorschoten. Niet omdat er sinds afgelopen maand ineens heel veel ontwikkelingen zijn, juist niet eigenlijk, maar omdat ik me zorgen maak over een gebrek aan visie over de toekomst van de sport in Voorschoten.

Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat de gemeente nu zeker haar best doet om een visie te vormen over het sportbeleid. Ik ben enkel bang dat die visie bijna nog minder ver reikt dan die van Stevie Wonder. 

Ik ben bang dat die visie enkel de nalatigheid van de gemeente uit het verleden zal proberen te herstellen. Dat er misschien eens een nieuwe sporthal moet komen, want ja laten we wel zijn zelfs Julius Caesar heeft er nog zijn paard geparkeerd. Dat er misschien nieuwe kleedkamers moeten komen op Voorschoten ’97. Dat daar ook nieuwe velden moeten komen die wél te onderscheiden zijn van een mijnenveld. Dat daar een atletiekbaan komt. Enzovoorts. Enzovoorts.

Ik ben bang dat die visie niet de toekomst behelst. Dat we als Voorschoten blijven hangen in symptoombestrijding. Ja het zou fantastisch zijn als er per hoofd van de bevolking meer wordt uitgegeven aan sport, zodat we een beetje richting het gemiddelde van Nederland gaan. Maar het zou zonde zijn als we de hele tijd achter de feiten aan blijven lopen.

We hebben in Voorschoten een zwembad, de voetbal, de atletiek, de handbal, de hockey, de tennis en de softbal allemaal bij elkaar liggen. Daar zit toch hartstikke veel potentie in. Vorm een visie over hoe je daar één groot Voorschotens sportcentrum voor kan maken. Maak de sportfaciliteiten in orde, verzorg goede en leuke horeca voor jong en oud en maak er iets groots van. 

Ik kan me voorstellen dat het ook aantrekkelijk is voor investeerders. Ga er maar aanstaan, het grootste sociale bolwerk in de regio, daar is een hoop winst te maken. Zeker met een goede inzet van horeca. Ik zie het al voor me: “Sporthart Van der Valk Voorschoten”.

Het is misschien een wat dromerig idee en te kort door de bocht, maar laten we alsjeblieft niet verzanden in symptoombestrijding.

Stan Perel