Loslaten

Terwijl ik deze tekst aan het schrijven ben, is het de eerste dag van het herfst. De herfst symboliseert voor mij de kracht van loslaten en naar binnen keren.

door: Raheleh Tajic

En ik weet diep in mijn hart dat er nog pijn en verdriet is dat ik moet loslaten om ruimte te creëren voor meer groei.

Als ik kijk naar de wereld en wat er gaande is in andere landen, voel ik pijn. Hoe de mensen met elkaar omgaan, hoe woede, agressie en machtshonger neemt levens af, het maakt me verdrietig.

Ik geloof in de kracht van eenheid. Ik geloof dat we ondanks onze kleur, religie, land en afkomst één zijn en met elkaar verbonden. Ik geloof dat we met z’n allen op deze mooie plek die we ooit aarde hebben genoemd leven.

Ik geloof dat ik niks dan energie ben en wat ik denk en voel, zend ik uit naar mijn omgeving. Wat ik zie maakt me verdrietig maar als ik in mijn pijn en verdriet blijf hangen, zend ik meer van deze lage energie naar buiten. Als ik verlang naar een mooie en betere wereld, dan moet ik bij mezelf beginnen.

Ik ga aan het werk en kijk naar binnen. Ik voel boosheid en ik veroordeel andere mensen die in mijn ogen oneerlijk zijn. Mensen die een arm meisje in Iran vermoorden omdat ze haar haren niet goed met een hoofddoek had bedekt.

Ik voel pijn. Oneerlijkheid, onmenselijkheid, onrecht en mishandeling doet me zeker pijn. Ik heb hier mijn vrijheid gevonden en ik gun het aan iedereen en voornamelijk aan de meisjes en vrouwen die nooit zijn gezien en gehoord worden.

Maar als ik met die boosheid en pijn naar mensen blijf kijken, stuur ik elke dag precies dezelfde boodschap de wereld in. Dus ik ga loslaten. Ik ga vergeven omdat ik weet dat er zo veel mensen zijn die nog in onwetendheid leven.

Ik laat los wat mij beperkt om meer ruimte te maken om te helpen. Ik probeer zonder oordeel naar de mensen te kijken omdat ik niks van achterliggende beperkingen en hun problemen weet. En ik wil ook niet als een vrouw in een slachtofferrol lev enomdat ik die cirkel wil doorbreken en laten zien dat wij onze eigen leven kunnen creëren.

Ik geloof dat iedereen in staat is om zijn leven te kunnen veranderen. Door loslaten van angsten en belemmerende gedachten kun je dichterbij je creatie kracht komen. Angst is een gevangenis, een weerstand. Door angst denken we dat we zich moeten bewijzen. Door angst denken we dat we verschillen van elkaar, we zijn afgescheiden van elkaar of we denken: ik ben beter dan jij.

Angst is de voeding voor onze ego. Maar als we teruggaan naar liefde, wie we in essentie zijn, is er geen plek meer voor angst. Als we naar baby’s kijken, zien we puur liefde. Ze haten elkaar niet of ze denken niet waarom we van elkaar verschillen. Nee, omdat liefde is aangeboren en angst is aangeleerd. Liefde gaat niet vergelijken en oordelen.

Ik verlang vandaag de dag naar een vreedzame, liefdevolle wereld. Dus ik begin het bij mezelf. Ik ga me opnieuw herinneren wie ik ben. Als ik uit mijn hart zou leven, zou ik een rimpel effect creëren. Er bestaat een collectief bewustzijn. Met elkaar kunnen we veranderingen maken.
Laten we met elkaar liefde verspreiden.
We zijn Één. We zijn liefde.

Raheleh Tajic is homeopaat en focust zich op holistische geneeswijzen