Ontwikkeling Starrenburg III

Column Marjolijn Eshuis Voorschotense Krant 

Zo vlak voor de verkiezingen besprak de commissie Wonen, Ruimtelijke Ordening & Groen onlangs nog een belangrijk dossier: de ontwikkeling van Starrenburg III. Het heeft lang geduurd, maar er komt schot in de zaak. Het college geeft prioriteit aan de ontwikkeling van de laatste grote nieuwe wijk van Voorschoten. Er is ook haast geboden: de invoering van de Omgevingswet op 1 juli zet druk op de ketel.

Op tafel lag ‘het vaststellen van het Beeldkwaliteitsplan Starrenburg-III’, een beleidsdocument over de ‘kaders’ van de wijk, die de gemeenteraad vaststelt. Bij de verdere planontwikkeling kan met deze uitgangspunten rekening worden gehouden.

Het Stedenbouwkundig Plan dat met inbreng van omwonenden tot stand komt, wordt volgend kwartaal gepresenteerd. Deze twee plannen vormen input voor het bestemmings- en uitwerkingsplan die een bindende werking hebben. Voor beide geldt: een ontwerp wordt ter visie voorgelegd, zienswijzen op het ontwerp kunnen worden gegeven, dan volgt het besluit, de vaststelling van het plan en kan eventueel bezwaar worden ingediend. Bij het vaststellen van een bestemmingsplan is de gemeenteraad aan zet. Het college stelt het uitwerkingsplan vast. 

Een groot aantal insprekers kwam aan het begin van de vergadering voorbij. Omwonenden willen constructief meedenken over de ontwikkeling van de wijk, en vinden het belangrijk dat het overleg over de voor hen relevante onderdelen zoals de ontsluiting in goed overleg plaatsvindt. Ze willen dat gemeente en ontwikkelaars duidelijk communiceren over hoe ze met ingebrachte punten omgaan. 

Verschillende partijen steunden de insprekers en vroegen eveneens aandacht voor de ontsluitingswegen van de wijk, waar 356 woningen gepland zijn. Het overgrote deel van het verkeer loopt via de Zuiderzichtlaan, een relatief smalle weg, waarlangs schoolgaande kinderen naar basisschool de Vos gaan en ouders kinderen naar de crèche brengen. Een weg die ook toegang biedt tot een groot deel van Starrenburg II, en daarmee een bottleneck dreigt te worden, niet toereikend om het verkeer veilig te laten circuleren.

Er zijn 53 sociale koop- en een even groot aantal sociale huurwoningen gepland. De gemeente is erin geslaagd met de ontwikkelaar afspraken te maken over het bouwen van koopwoningen tot € 325.000, de Nationale Hypotheek Garantie grens. Maar zoals het er nu uitziet worden dit allemaal appartementen, er zitten geen huizen met uitloop naar buiten bij.

Voor een huis met een tuin zullen kopers minimaal € 450.000-€ 850.000 moeten neertellen, voor een villa € 1.100.00, en deze prijzen kunnen stijgen. Dat betekent dat mensen met een kleinere beurs er weer bekaaid vanaf komen. Men zegt dat investeringen terugverdiend moeten worden, maar dat kan toch ook wanneer een deel van de sociale huur- en koopwoningen, alsmede de goedkopere koopwoningen, grondgebonden zijn? Waarom mogen burgers uit dit segment niet in een huis met een tuin(tje) wonen? 

Diverse factoren spelen een rol, maar in de kern is het de liberalisering van de woningbouw waar we nu de wrange vruchten van plukken. Die vraagt van het Rijk veel meer grip op de woningmarkt, zodat iedereen in een passende woning terecht kan. 

Gemeenten zullen binnen hun mogelijkheden hun uiterste best moeten doen om passende woningen te realiseren. Maar ik stel de vraag of projectontwikkelaars, nu de markt zo uit de pas loopt, ook iets kunnen betekenen. Concreet, is het mogelijk om een deel van de 23 geplande villa’s à € 1.100.000 op te geven, die ruimte te benutten voor duurzame kleinere en betaalbare woningen? Want uit regionaal onderzoek blijkt vooral daar behoefte aan te zijn.

Marjolijn Eshuis
MEshuis@voorschoten.nl
Twitter: @EshuisMarjolijn