Cultureel Voorschoten heet nieuwe inwoners welkom op Cultuurproeverij

Wat is er nodig om je ergens thuis te voelen? Toen Hans Rasch in de jaren ’90 van Amsterdam naar Voorschoten verhuisde, heeft hij zichzelf die vraag ongetwijfeld – bewust of onbewust - gesteld. Hij werd al snel actief in het Voorschotense verenigingsleven en in de gemeentepolitiek. Inmiddels is hij voorzitter van Museum Voorschoten en helemaal thuis in het dorp. “Cultuur verbindt en is van iedereen.”

door: Els Potma

Win-winsituatie
Elk jaar komen er enkele honderden mensen ‘nieuw’ in Voorschoten wonen. Rasch wil deze groep eenvoudig kennis laten maken met het grote culturele aanbod in het dorp en zo een win-win situatie creëren. “Actief worden bij een vereniging is een fantastische manier om nieuwe mensen te leren kennen, tegelijk kunnen de verenigingen nieuwe leden en vrijwilligers goed gebruiken.”

Stille kracht
Voorschoten mag zich gelukkig prijzen met een groot en gevarieerd aanbod aan culturele verenigingen en activiteiten. “Er is een museum, een bioscooptheater, er zijn tal van muziekverenigingen, er is toneel, zang, dans en er zijn veel evenementen. Voorschotenaren genieten hiervan als toeschouwer en veel zijn gelukkig ook actief als vrijwilliger. Zo houden we het aanbod met elkaar in stand. Want echt, het dorp zou heel anders zijn zonder die stille kracht.”

Rode loper
Rasch werkte samen met de Cultuurfabriek Voorschoten het idee van een ‘Cultuurproeverij’ voor nieuwe inwoners uit. Op vrijdagmiddag 2 juni is het zover: cultureel Voorschoten presenteert zich dan in de ‘culturele huiskamer’, Museum Voorschoten. De gemeente verstuurde zo’n 3000 uitnodigingen aan de nieuwe inwoners van de afgelopen 2 jaar. Hoeveel mensen er zullen komen is afwachten, de organisatie hoopt natuurlijk op grote drukte en zorgt voor een warm welkom. “De rode loper gaat hier figuurlijk én letterlijk uit”, zegt Rasch. “We hopen een zaadje te planten dat ervoor zorgt dat nieuwe inwoners ook onderdeel gaan worden van het culturele deel van onze gemeenschap. Als het succesvol blijkt, kan het een mooie nieuwe traditie worden waarmee we nieuwe dorpsgenoten welkom heten.”