Ontmoeting bij de Dorpspomp

In vroeger tijden ontmoette men elkaar bij de Dorpspomp aan de Voorstraat. De Voorschotense Krant heeft deze traditie in ere hersteld. Deze maand is Rob Kloosterman aan het woord. Onlangs ontving hij nog de Parel van Voorschoten. 

Naam: Rob Kloosterman
Leeftijd:78
Status: getrouwd met Els
Functie: Eindredacteur
Seniorenmagazine

Waar ben je geboren en 
opgegroeid?
‘In Den Haag, in Transvaal. Destijds een simpele buurt, nu een achterstandswijk. Ik heb Moerwijk zien bouwen en met mijn ouders verhuisde ik al snel naar de eerste flat. Mijn vader was een lagere ambtenaar en er woonden meer collega’s. Het was een katholieke wijk met katholieke scholen en een jeugdhonk. Daar heb ik Els leren kennen, nu zo’n 65 jaar geleden. In 1968 zijn we getrouwd.’

Hoe kwam je in Voorschoten?
‘Ik werkte bij Shell en toen Els in verwachting was van de jongste zochten we een groter huis. Ook toen was er al enorme woningnood en in Den Haag konden we niets vinden. Shell had eigen huizen maar daar moest je voor worden ingeloot en dat lukte niet. We zijn in de hele regio gaan zoeken. In eerste instantie was Voorschoten te duur en keken we in Leiden. Ik belde naar het gemeentehuis en werd zo onbeschoft behandeld dat ik de telefoon erop gegooid heb. Toen Voorschoten geprobeerd en daar waren ze enorm hulpvaardig. Maar goed ook want het huis op het Govert Flinckplantsoen kostte 80.000 gulden. Dat had ik niet maar met hulp van familie lukte het. Door mijn werk hebben we als gezin op diverse plekken in de wereld gewerkt maar Voorschoten bleef onze basis. Het dorp heeft een ziel en dat zie je lang niet overal.’

Je bent eindredacteur?
‘Ja, en uitgever maar hou het maar bij eindredacteur. Toen ik met pensioen ging had ik het eerste jaar heel wat te doen, maar dat nam af. Toen zag ik een oproep voor computerbegeleiders bij de toenmalige ANBO. Dat bleek een flinke klus. Maar de ANBO Voorschoten ging ter ziele en iedereen ging naar de Vereniging Ouderenbelang Voorschoten van Hans van Kuijck. Men vroeg of ik de ANBO-nieuwsbrief wilde voortzetten met als naam Seniorenmagazine. Na een paar 0-nummers kwam de eerste officiële versie in 2009 uit. Ik zocht een bestuur bij elkaar en een redactie. Inmiddels hebben we een grote groep correspondenten waaronder mensen van het eerste uur zoals Hans Timmerman. En mijn vrouw Els die elke editie heeft geredigeerd. Allemaal vrijwilligers!’

Je kreeg er zelfs de Parel voor!
‘Een complete verrassing. Ik wist echt van niks. We wilden graag de laatste editie van dit jaar uitreiken aan de burgemeester, als voorbereiding op ons jubileumnummer volgend jaar. Ik was stomverbaasd toen ze zelf tijdens de bijeenkomst het woord nam. Ik heb altijd gezegd ‘ik hoef geen lintje’ maar dit was toch wel erg leuk!’

Wat doe je nog meer?
‘Ik kook graag en bridge veel. Verder hebben Els en ik vier kleinkinderen, daar genieten we van. Tenslotte ben ik hard op zoek naar een opvolger. Ik ben nu 78 en de jaren gaan tellen. Dus, wie wil?’