Dagboek van een leerkracht: alles went

Het lijkt of alles begint te wennen…. De dagen krijgen een vast ritme lijkt het wel. Ook vandaag zijn we met elkaar gestart. Even een kort praatje en dan vertel ik een verhaal uit de Bijbel of een spiegelverhaal. Momenteel hebben we het over vertrouwen in elkaar. 

Hoe ga je met elkaar om als je vrienden een keer niet doen wat jij graag wil doen. Ben je dan gelijk geen vrienden meer, of zeg je dat je een ander keertje weer afspreekt. En wat vind je ervan als jouw vrienden alleen maar met je willen spelen als je een snoepje geeft. De kinderen vinden het ook leuk om hierop te reageren. Zij vinden dat je echt geen vrienden bent als je alleen maar snoep wilt….

De rekenles is een verkenning van getallen tot 100. Best ingewikkelde opdrachten al hoor. In kleine groepjes bel ik vandaag weer met alle kinderen. Vandaag maken we allemaal een dictee met klanken en woorden. Lastig hoor…. PLEIN met een korte EI en LIJMT met een lange IJ… En wat is het klankgebaar van AU… Werken in een klein groepje heeft als voordeel dat je iedereen goed kan zien en even kan spreken.

Als een kleine knutselopdracht hebben we vanmiddag een eigen ‘jatje’ gemaakt. Dit Joodse woord wordt gebruikt om de woorden in de Thora aan te wijzen. Door een eenvoudig houten stokje te kleuren in gezellige kleuren heb je een aanwijsstokje om de woorden in je boekje te lezen. Zo weet je nog beter waar je bent in je leesboek.

Het schrijven van de schrijfletters gaat steeds beter. De kinderen gebruiken steeds vaker de lusletters. Fijn om dat te zien.

Morgen alweer de laatste dag van de week. De tijd vliegt….