#100verhalen | Marloes en Sietse – vrijwillige brandweer

Waarom ze hun inzet bij de vrijwillige brandweer nou zo gaaf vinden, is voor Marloes en Sietse duidelijk: “Die kick die je krijgt als je pieper afgaat en je weet dat je erop uit moet als onderdeel van een geolied, ingewerkt team. Het maakt niet uit of het loos alarm is of niet, je gaat er vol voor!” Het verhaal van Marloes en Sietse is één van de 100 verhalen die dit jaar gedeeld worden met de campagne Mensen Maken Nederland, vanwege het Nationaal Jaar Vrijwillige Inzet.

Sietse Baars is al acht jaar lid van het brandweerkorps. Met zijn technische achtergrond, grootrijbewijs, EHBO-diploma en sportief postuur, lijkt hij over alle eigenschappen te beschikken waaraan je als brandweerman moet voldoen. “Dat klopt, maar daarnaast is een van de belangrijkste eigenschappen toch sociaal zijn. Fysieke conditie en kracht, daar kun je op trainen, sociaal dat ben je, dat kun je niet trainen.”

Je mannetje staan
Het trainen gebeurt tijdens een opleidingstraject. Marloes Bos rondde haar traject twee jaar geleden af en ook zij voldoet dus aan alle kwalificaties. “Je wordt niet zomaar lid van de brandweer, eerst ben je één tot twee jaar bezig met trainen, kennis opdoen en oefenen.” Naast haar werk als huidtherapeut, is ze ook lid van de EHBO-vereniging en gaat ze naar de wekelijkse reguliere oefenavond bij de brandweer op dinsdag.

Het korps in Voorschoten bestaat uit negenentwintig vrijwilligers, waarvan vier vrouwen. “Ook als vrouw moet je wel ‘je mannetje staan’ want je moet ook in staat zijn collega’s in noodsituaties weg te trekken. Dus je moet zeker een goede conditie hebben. Ook mentaal moet je stevig in je schoenen staan. Je kunt te maken krijgen met slachtoffers van een brand en jij moet in staat zijn om die mensen op te vangen. De brandweer lijkt een mannenwereld, maar onderschat de rol van vrouwen niet. Mannen zijn vaak rechttoe rechtaan, terwijl vrouwen soms net vanuit een ander perspectief naar een zaak kijken.”

Sietse kan ook wel tegen een stootje. “Zowel geestelijk als lichamelijk moet je sterk zijn, want er is altijd een kans dat je een melding krijgt in de buurt waar je zelf woont, of bij mensen die je kent. Gelukkig staat er ook altijd een team klaar om ons na afloop te begeleiden.”

Pieper
De piepers gaan overal mee naar toe. Sietse en Marloes staan paraat wanneer ze in hun woonplaats zijn. Marloes werkt als huidtherapeut in Delft en is minder beschikbaar dan Sietse, die als zelfstandig interieurspecialist vanuit huis werkt. In een speciale app kunnen ze aangeven of ze wel of niet beschikbaar zijn. Zodra Marloes thuiskomt, zet ze zichzelf via de app op beschikbaar. “Een van de eisen om dit te kunnen doen, is dat je binnen vier minuten nadat je pieper afgaat hier op de kazerne kunt zijn. Dat is soms best lastig als je bijvoorbeeld net in de supermarkt loopt, maar dat je dan daarna iets kunt doen in het dorp waar de meesten van ons ook wonen, dat is gewoon fantastisch!”

Ook bij Sietse is zijn brandweerfunctie in zijn leven verweven. “Zo hou je er rekening mee wanneer je gaat slapen en leg je je kleren zo klaar dat je er direct in kunt stappen als die pieper gaat.”

Prio 1 en 2
Gemiddeld gaat dat apparaatje eenmaal keer per week af. Op voorhand weten ze niet exact wat de situatie is en moeten ze het met ‘prio 1’ of ‘prio 2’ doen. Bij Prio 1 - de hoogste prioriteit - neemt de eerste aanwezige achter het stuur plaats en wordt de wagen gevuld op volgorde van binnenkomst. Bij Prio 2 is er ruimte om indelingen te maken. Onderweg horen ze wat de situatie is waar ze naar toe rijden.

“Het teamgevoel is groot doordat we op elkaar moeten vertrouwen”, vindt Marloes. Dat is ook wat Sietse zo mooi vindt aan het werk. “We worden gekoppeld aan een andere professional en door de strenge en strikte protocollen weet iedereen altijd exact wat hij of zij moet doen en wat er van je wordt verwacht. Dan maakt het niet uit aan wie je gekoppeld bent, je weet dat de ander net zo getraind is als jij. Dat geeft een kick. Ik zou het voor geen goud meer kunnen missen!”

Tekst: Annemieke Dubbeldeman, deverhalenmaker@nov.nl