Dat had ik jaren eerder moeten doen

Dat waren de woorden van Wilma toen ik haar vroeg hoe het meelopen voor 2 dagen in de thuiszorg was bevallen. Tot ruim 1,5 jaar terug werkte zij vooral als kassamedewerkster in een grote discount supermarkt. Ze viel langdurig uit met fysieke klachten. Uiteindelijk bleken die fysieke klachten vooral veroorzaakt te zijn door stress, onzekerheid en depressiviteit.

Toen ik met haar kennismaakte, was ze een vrolijke en kordate vrouw van midden 40. Ze had geaccepteerd dat ze ander werk moest zoeken. Hier zou ik haar bij helpen. Al snel waren er wat ideeën en mogelijkheden. Werken in een dierenwinkel of als chauffeur voor contractvervoer [kinderen brengen en halen naar / van school]. Uiteindelijk vielen die mogelijkheden een voor een af omdat ze erg opzag tegen de stress en werkdruk, die bij dat werk hoorde. 

We waren weer terug bij af en ze zat een beetje in de put. Wat moet ik nu en wat wil ik echt. Ze vertelde mij “Ron, ik loop al twintig jaar op mijn tenen. Dat wil ik niet meer”. Ze had altijd al hulp nodig om haar weg door het leven te vinden en had in de loop der jaren een soort hulpstructuur om zich heen gebouwd van mensen die haar hielpen overeind te blijven. Toen haar moeder enkel jaren geleden wegviel, ging het langzaam bergafwaarts, totdat ze 1,5 jaar geleden langdurig uitviel. Terugkeer naar haar oude werk was geen optie.

We kwamen er achter dat waardering een bron van energie was voor haar en ze gaf aan graag contact met mensen te hebben. Een opleiding zou te hoog gegrepen zijn. Ze moest het doen met wat ze in zich had en goed kon; helpen, luisteren. 

Uiteindelijk vond ik een mogelijkheid voor haar om als huishoudelijke hulp 2 dagen mee te draaien om te ervaren hoe dat zou zijn. Nou, ze vond het fantastisch. Ze had genoten van de waardering en het directe contact. Ze verzuchtte had ik maar eerder geweten dat ik dit ook kon doen.

Ron Vonk, Loopbaanadviseur